Where is My
Brain Bölüm 3
Yaşa
Trafik
yoğundu uçan arabalar (Helixler) caddeyi kaplıyordu. Birkaç helix neredeyse
çarpacaktı bana; sonunda o uzun yolu atladım. Caddede yenileme çalışmaları
sürüyordu. Birden o eski evi gördüm. İstemeden de olsa dizlerimin üzerinde yere
kapandım. Bana birçok şeyi hatırlatıyordu. Bunlardan biri de ne yazık ki
oğlumdu.
O duvarlar
onun üzerine çökmüştü. Baba diye bağırırken ben yetişememiştim. Bu da üzerimde
büyük bir vicdan azabı bıraktı. Onun da üzerinde birkaç yüz kiloluk taş. O an o
taşları kaldırıp atabildim ve oğlum son sözünü söyledi. Yaşa. İntihar etmek
istiyordum ama oğlum bana tek bir kelime söylemişti. Yaşa. Yaşmalıydım içimde o
kadar acıyla. Umuyordum ki oğlum bana baba senin suçun değildi deseydi. Çok daha
kolay olurdu. Ama ne olursa olsun biliyordum bu benim suçumdu. Onu
kurtarabilirdim. Ama yanına yürüyerek gittim. Efendim diyecektim. Farkında
değildim. Ben bunu nasıl yapmıştım ?