Where is My Brain Bölüm  3  Yaşa 

Trafik yoğundu uçan arabalar (Helixler) caddeyi kaplıyordu. Birkaç helix neredeyse çarpacaktı bana; sonunda o uzun yolu atladım. Caddede yenileme çalışmaları sürüyordu. Birden o eski evi gördüm. İstemeden de olsa dizlerimin üzerinde yere kapandım. Bana birçok şeyi hatırlatıyordu. Bunlardan biri de ne yazık ki oğlumdu.

O duvarlar onun üzerine çökmüştü. Baba diye bağırırken ben yetişememiştim. Bu da üzerimde büyük bir vicdan azabı bıraktı. Onun da üzerinde birkaç yüz kiloluk taş. O an o taşları kaldırıp atabildim ve oğlum son sözünü söyledi. Yaşa. İntihar etmek istiyordum ama oğlum bana tek bir kelime söylemişti. Yaşa. Yaşmalıydım içimde o kadar acıyla. Umuyordum ki oğlum bana baba senin suçun değildi deseydi. Çok daha kolay olurdu. Ama ne olursa olsun biliyordum bu benim suçumdu. Onu kurtarabilirdim. Ama yanına yürüyerek gittim. Efendim diyecektim. Farkında değildim. Ben bunu nasıl yapmıştım ?